Κυνηγώντας το παλιό όνειρο - Εκπαιδευτήρια Φρυγανιώτη

Ταινία μικρού μήκους - ''κυνηγώντας το παλιό όνειρο''

Μέσα στα πλαίσια του μαθήματος ερευνητική εργασία – Project, με θέμα ‘’Κινηματογράφος, η τέχνη και η τεχνική’’, μαζί με τους μαθητές της α΄ λυκείου γυρίσαμε ταινία μικρού μήκους με τίτλο ‘’Κυνηγώντας το παλιό όνειρο’’.

Σκοπός του Project ήταν η ιδιαίτερη επαφή των μαθητών με την τέχνη του κινηματογράφου, καθώς επίσης και η κατανόηση των βασικών αρχών της οπτικοακουστικής αφήγησης.

Η δική μας εκπαιδευτική ταινία, αφορά τις δυσκολίες που συναντά ένας μαθητής με κινητικά προβλήματα στο χώρο του σχολείου.

Μέσα από την ταινία αυτή:

—  Θίχτηκαν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με ειδικές ανάγκες.

—  Φωτίστηκαν πτυχές των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους, όπως η κινητικότητα, η εκπαίδευση, η θεραπεία.

—  Αναπτύχθηκαν σύγχρονες ιδέες και αντιλήψεις για την επιμόρφωση και την ευαισθητοποίηση  τόσο των μαθητών όσο και των εκπαιδευτικών.

Αν επιτευχθεί η ευαισθητοποίηση του μαθητή όσο αφορά τα άτομα με ειδικές ανάγκες, τότε θα δημιουργηθεί μια άλλη κοινωνία, μια άλλη νοοτροπία, μια άλλη μαθητική κοινότητα.

Το πρόγραμμα, όπως αναφέρθηκε  και παραπάνω, εκπονήθηκε με τη μέθοδο Project και προάγει τη συνεργασία.

Το Project εφαρμόστηκε σε τρεις φάσεις.

Η πρώτη φάση κινήθηκε καθαρά σε θεωρητικό επίπεδο. Δηλαδή εξοικειωθήκαμε με τις έννοιες της κινηματογραφικής αφήγησης.

Από τα δύο εκπαιδευτικά έντυπα για την πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, βρήκαμε άφθονες πληροφορίες για τη γλώσσα της κινηματογραφικής αφήγησης και προτεινόμενη μεθοδολογία.

Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε το Μουσείο Κινηματογράφου, όπου άνθρωποι με γνώσεις και πολύχρονη εμπειρία, μας έφεραν σε επαφή για πρώτη φορά με τις κάμερες και γενικότερα με τον τρόπο με τον οποίο παράγονται οι ταινίες.

Συγκεκριμένα, αξιοποιώντας το οπτικοακουστικό υλικό του μουσείου, ανακαλύψαμε τη παγκοσμιότητα του κινηματογράφου.

Γνωρίσαμε την ιστορία της κινούμενης εικόνας, και τις τεχνολογικές εξελίξεις όπως αυτές πραγματοποιήθηκαν διαχρονικά, αξιοποιώντας τα μηχανήματα - παλαιότερα και σύγχρονα - που βρίσκονται στους χώρους του μουσείου.

Τέλος, γυρίσαμε μια ταινία μικρού μήκους, πάνω σε ένα θέμα που μας απασχολούσε. Στο στούντιο με εργαλείο μια κάμερα προσεγγίσαμε έννοιες όπως το φως, οι γωνίες λήψης κτλ.

Η δεύτερη φάση ήταν η πιο δημιουργική.

Αρχικά είδαμε ταινίες, όπου τις συγκρίναμε και τις σχολιάσαμε.

Εκπληκτική είναι μια αμερικανική ταινία μικρού μήκους κινουμένων σχεδίων, όπου και σας προτείνουμε να τη δείτε και εσείς, με τίτλο ‘’Το παιχνίδι του Τζέρυ’’.

Ακόμη, η ταινία «Τι είναι αυτό;», μια ελληνική ταινία μικρού μήκους που μέσα σε πέντε μόλις λεπτά , αποκαλύπτει... μια ολόκληρη ζωή.

Έναυσμα για το κεντρικό θέμα της ταινίας μας, αποτέλεσε μια ιδιαίτερα συγκινητική ιστορία που διαβάσαμε στο facebook.

—  Σε ένα δείπνο, για φιλανθρωπικό σκοπό, ενός σχολείου για παιδιά με ειδικές ανάγκες, ο πατέρας ενός αυτιστικού παιδιού, του Shay, διηγήθηκε μια ιστορία, που δε θα την ξεχάσει κανείς από όσους την άκουσαν εκείνη τη μέρα. Η ιστορία αυτή αφορούσε τη συμμετοχή του Shay  σε έναν αγώνα μπέιζμπολ. Παρά την προφανή αδυναμία του, ο Shay κατάφερε να παίξει στον αγώνα και να αναδειχθεί ήρωας της ομάδας του, κερδίζοντας έναν σωτήριο γι’αυτήν γύρο. Εκείνη την ημέρα τα αγόρια και των δύο ομάδων, καθώς επίσης και ο κόσμος στις εξέδρες, που ενθάρρυνε την προσπάθεια του Shay, βοήθησαν να φέρουν ένα κομμάτι αληθινής αγάπης και ανθρωπιάς σ’αυτόν τον απρόσωπο κόσμο, να δώσουν χαρά σε μια ψυχούλα, που τόσο τη λαχταρούσε και την είχε ανάγκη.

Έτσι και η ταινία μας στοχεύει στην ευαισθητοποίηση των ανθρώπων, αναφορικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένα παιδί με ειδικές ανάγκες, περνά ένα μήνυμα σύμπνοιας και αλληλοβοήθειας, αποδεικνύοντας ότι υπάρχει ακόμα ανθρωπιά.

Πολύ περισσότερο όμως η ταινία, αποτελεί την προσπάθεια μας να αποτυπώσουμε τις ανθρώπινες σχέσεις, σε έναν κόσμο που η διαφορετικότητα ενοχλεί.

Παράλληλα ενημερωθήκαμε από το σχολείο ότι αν συγκεντρώσουμε 10.000 πλαστικά καπάκια, θα μπορούσε να δοθεί ένα αναπηρικό καρότσι εντελώς δωρεάν σε κάποιον που το έχει ανάγκη.

Μέσα από αυτή τη διαδικασία, πήραμε ιδέες για τη σύνθεση του σεναρίου μας, το οποίο στη συνέχεια διαιρέσαμε σε σκηνές.

Αφού καταστρώσαμε ένα γενικό πλάνο για κάθε σκηνή, τις μοιράσαμε στους σεναριογράφους μας, οι οποίοι με τις ιδέες τους δημιούργησαν ευρηματικούς διαλόγους με ζωντάνια και ευαισθησία.

Στη συνέχεια ορίσαμε μία ομάδα μαθητών που ανέλαβε να ενώσει τις διαφορετικές σκηνές και να δημιουργήσει το σενάριο στην τελική του μορφή.

Παράλληλα, με τη συγγραφή του σεναρίου κάποιοι μαθητές αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα τραγούδι, το οποίο αφηγείται ολόκληρη την ιστορία της ταινίας μας, μέσα από στίχους.

Το τραγούδι ηχογραφήθηκε σε ένα studio μουσικών παραγωγών.

... και τέλος η τρίτη φάση, όπου επιλέχθηκαν οι μαθητές που θα ενσάρκωναν τους ρόλους και θα έδιναν πνοή στους ήρωες του σεναρίου μας.

Αυτοί, μετά από αρκετές πρόβες ήταν έτοιμοι να εμφανιστούν μπροστά στην κάμερα. Τα γυρίσματα ήταν πολύωρα, αλλά το αποτέλεσμα μας δικαίωσε.

Κατά την επεξεργασία των σκηνών και το μοντάζ, προστέθηκαν τα εφέ και τα μουσικά κομμάτια που θα εξέφραζαν μέσα από νότες, τα συναισθήματα των ηρώων της ταινίας.

—